یادداشت: قهرمانی برزیل، بازگشت ژوگو بونیتو
تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۴۰۴۲۸
برزیل با پیروزی مقابل پرو، توانست بعد از 12 سال بار دیگر قهرمان کوپا آ»ه‌ریکا شود؛ جامی که می تواند آغاز یک دوران باشکوه برای سلسائو باشد.
به گزارش "ورزش سه"، فوتبال شاید صرفا به درامی فیلم های ویتوریو دسیکا نباشد، یا شاید از تریلر و تلاطم فیلم های هیچکاک برخوردار نباشد و یا همینطور به حزن انگیز بودن فیلم های اینگمار برگمان بزرگ، اما همه اینها را با بی رحمی تمام در خود جا داده است، چهل و ششمین فینال شعف انگیز کوپا آمه‌ریکا ، این بار بین برزیل و پرو.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شاید والدیر راموس سازنده و مدیر پروژه ورزشگاه باشکوه ماراکانا و شش همکار معروف دیگرش، هیچوقت تصور نمی کردند که درحاشیه ی تندیس مسیح، ورزشگاهی بنا خواهند داشت که قرار است، بخش بزرگی از تاریخ و عظمت فوتبال این کشور را در دل خود جای دهد. هرچند برزیل در جام جهانی 1950 پس از سرخوردگی بزرگ و شکست در ماراکانا مقابل اروگوئه قدرتمندِ لوپز فونتانا دنیا را در شوک فرو برد. اما آنها خیلی زود شروع به بازسازی کردن، تا سلسائو قصه ی برخواستن پس از شکست را از نو بنویسد. جایی که توانستند با رهبری ویسنته فئولا و آیموره موریرا و ستارگانی همچون پله، گارینشا، واوا و.. فلسفه فوتبالِ زرد و سبز پوشان را به رخ دنیا بکشند.
برگردیم به ماراکانا، احتمالا اسکار تابارز سرمربی کنونی اروگوئه با این ورزشگاه نامانوس نخواهد بود، او در کوپا آمه‌ریکا 1989 همینجا در مقابل 148 هزار هوادار خشمگین سلسائو جام را همراه با تیم ملی کشورش با تک گل روماریو به سلاطین سامبا واگذار کرد. سلسائوهمینجا توانستند اسپانیای رعب آورِ قهرمان جهان و اروپا بر پایه "تیکی تاکا" را زمین گیر کنند. آنها اولین مدال طلای المپیک تاریخ خود را همینجا در حاشیه کوه معروف کورکانو از چنگ آلمانی ها در آوردند. تا تیته با اعتماد بنفس قابل توجه اذعان کند "اینجا داستان فرق دارد."
و حالا 2019 دست تقدیر سلسائو را دوباره به ماراکانا رسانده تا بتوانند به سیر ناپذیر از کسب جام ادامه دهند. اینبار مقابل پرو- کشوری که به استخراج طلا در دنیا معروف است. اما آیا آنها قادر بودن که در جهنم ماراکانا طلا را به نشانه پیروزی به غنیمت بگیرند، تیمی که در مرحله گروهی در یک بازی ملال آور و سردرگم با 5 گل اسیر تاکتیک روان، پرس هجومی وسهمگین برزیل شده بود. اما از طرفی شاگردان تیته خوب می دانستند، مهمترین خصلت موفقیت در فوتبال، داشتن تداوم تلاش برای پیروزی ست.
دنی آلوز آخرین بازمانده تیم قهرمان کوپا آمه‌ریکا 2007 بود . بازیکنی که آخرین گل تورنمت را در بازی پایانی مقابل رقیب دیرینه یعنی آرژانتین در پیروزی سه بر صفر مقابل لیونل مسی و یارانش به ثمر رسانده بود، او اینبار در تلاش بود که چهلمین عنوان فردی و دومین قهرمانی در کوپا را جشن بگیرد. سوت روبرتو توبار که زده شد سلسائو فقط 15 دقیقه تاب آورد تا اورتون ورزشگاه ماراکانا را غرق در شور شعف کند. تیته که در بازی افتتاحیه با ترکیب 4-3-3 تیمش را روانه میدان کرده بود، به شکلی که نرس و ریچارلیسون وینگرهای چپ و راست را تشکیل می دادن و فیرمینو سکاندار خط حمله بود. اما تیته ترجیح داد از بازی مقابل ونزوئلا و در ادامه جام، ترکیب سلسلائو را دوباره به 4-2-3-1 معروف برگرداند. تا بتواند بهتر نبض قلب میدان را با استفاده از کاسمیرو و آرتور در اختیار بگیرد.
تاکتیکی که قبل از شروع رقابت ها برابر قطر و هندوراس هم مورد استفاده قرار داده بود. پرو به نظر تیم بهتری نسبت به مرحله گروهی نشان می داد، از یاد نبریم مردان ریکاردو گارکا، شیلی قهرمان دو دوره گذشته و قبل تر از آن اروگوئه پر ستاره را کنار زده بودند، تا پس از نسل طلایی دهه 1970 با ستاره های از جمله "تئوفیلو کوبیلاس" و " هوگو سوتیل" پس از 44 سال دوباره طعم رسیدن به فینال کوپا آمه‌ریکا را بچشند. برزیل در ادامه قدر فرصت های بدست آمده را ندانست تا پرو در دقایق پایانی با فرصت طلبی کوئوا و گلزنی گوئررو از روی نقطه پنالتی بتوانند برای نخستین بار دروازه آلیسون بکر را بعد از 494 دقیقه باز کند. این بهترین آمار خط دفاعی یک تیم بعد از کوپا آمه‌ریکا 2001 بود، جایی که کلمبیا بدون گل خورده قهرمان شده بود.
اما در ادامه پرو با اشتباه مهلک یوشیمار یوتان و تکل هوشمندانه فیرمینو وهمچنین فرصت طلبی گابریل خسوس درهمان وقت های اضافه ، توانست کار را با برتری به نفع برزیل در پایان نیمه اول به پایان برساند، تا برزیل با پیروزی و دست پر به رختکن برود. سلسائو هنوز از یاد نبرده بودند این همان پرو یست که سه سال قبل در کوپا سنتناریو(به مناسبت صدمین سالگرد کوپا) با برد ناباورانه یک بر صفر اسباب حذف آنها در مرحله گروهی را فراهم کرده بودند.چیزی که در 29 سال گذشته برای فوتبال برزیل در کوپا آمه‌ریکا بی سابقه بود.
اما اینبار برزیل هوشیار و زیادخواه تر از آن بود که به پرو اجازه خود نمایی در ادامه جریان بازی دهد، یاران یک دست تیته درصدد این بودن که نشان دهند بدون نیمار هم قهرمانی شدنی ست. چیزی که برزیل متواضع قبل تر آنرا تجربه نکرده بود، یعنی نداشتن یک "فوق ستاره" در تیم. سلسائو نیمه دوم را با حملات پر دامنه آغاز کرد، سبزو زرد پوشان برای زدن گل سوم بی تاب بودن.اما بحث برانگیز ترین اتفاق بازی در دقیقه 69 رقم خورد جایی که گابریل خسوس از زمین بازی اخراج شد. اما ده نفره شدن برزیل هم به کمک یاران گارکا نیامد تا اینکه در نهایت از روی نقطه پنالتی ریچارلیسون برای بار سوم توانست قفل دروازه پدرو گایسه را باز کند، تا نام برزیلِ تیته در کنار سلسائو تقدیس شده به رهبری دونگا، کارلوس آلبرتو پریرا، لوکزامبورگو، زاگالو، فلاویو کوستا، هارولدو و لایزو قرار گیرد، تا برزیل پنجمین قهرمانی خانگی و نهمین قهرمانی در مجموع کوپا آمه‌ریکا را جشن گیرد.
این قهرمانی از این حیث برای فوتبال و مردم بزریل بسیار حائز اهمیت بود که از آخرین قهرمانی آنها در کوپا آمه‌ریکا 12 سال گذشته بود، چیزی که در سه دهه اخیر برای فوتبالِ کشوری که بیشترین فاتح جام جهانی بوده بی سابقه بوده. سلسائو3 دوره پیاپی از قهرمانی در این رقابت ها ناکام بودند.آنها بعد از قهرمانی تاریخی در جام جهانی 2002 تقریبا به بدترین شکل در چهار دوره بعدی از جام جهانی کنار گذاشته شده اند، تا آنها که مردمشان خود را هویت فوتبال می دانند به همان دوبار فتح جام کنفدراسیون ها قانع شوند. کشوری که گنجینه ای از بهترین بازیکنان تاریخ دنیا بوده؛ فلسفه فوتبال برزیل تقریبا بعد از نزول شاعر فوتبال و همچنین کاکا عملا رنسانس ملال آوری را پشت سر گذاشته. طلوع نسل های جدید ازجمله نیمار اشتیاق و امید را در دل برزیلی ها برای احیای سلسائو واقعی زنده داشت، اما او با تمام حواشی ریز و درشت که گریبانگیر خود می بیند، نشان داده نتوانسته یک رهبر واقعی چه در خارج از میدان و چه در مستطیل سبز برای کشورِ مهد فوتبال باشد.
در هر حال عشق وعلاقه به فوتبال در اقلیم سامبا آمیخته شده، که می توانن با دیدنش مسرور باشند. این قهرمانی می تواند خون تازه ای در شریان فوتبال غنی برزیل برای دوباره برخواستن سلسائو تلقی شود. معجونی که شاید باعث التیامِ بحران و اقتصاد شکننده مردم سرزمین قهوه باشد. برای بهتر لذت بردن از فوتبال، برای احیای فلسفه فوتبال زیبای تله سانتانا، فلسفه ژوگوبونیتو.
سید امیر میرصالحی
تیم ملی برزیل برزیلمنبع: ورزش 3
کلیدواژه: تیم ملی برزیل برزیل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۴۰۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تیم ملی فوتسال ایران با جام قهرمانی به وطن بازگشت
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما، تیم ملی فوتسال کشورمان پس از کسب سیزدهمین قهرمانی خود در جام ملت‌های آسیا در میان استقبال خیل عظیمی از هواداران و خانواده اعضای تیم به تهران بازگشت. در آیین استقبال از این تیم هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون فوتبال و مدیران فدراسیون و سازمان لیگ فوتسال حضور داشتند.
جاده کندوان یک طرفه شد